“บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริง” รวยแล้วห้ามทะนง และลืมตัวว่าเคยเป็นใคร

นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ ในแทบทุกเขตของกรุงเทพ และหัวเมืองใหญ่ ๆ

รวมแล้วก็ประมาณ 500 ไร่ได้ และเมื่อ 30 ปี กาอนนั้น ผมพกเงิน ในกระเป๋าไว้

เที่ยวครั้งละเป็นแสน ๆ ทำมาค้าข า ย ได้เงิน มามากมาย ก็ส่งลูกเรียนเมืองนอกหมด

ไม่ต้องทำงาน ให้เรียนอย่างเดียวเมียผมชอบ เล่น หุ้ นราคาหุ้น ก็ขึ้นเอาๆก็ได้กำไรมาเยอะ

อยู่เหมือนกันเราก็มีเงินสด หลายร้อยล้าน และจู่ ๆ พออยู่มาวันนึงนั้น

ก็มีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อน มายืมเงินวันนั้น ผมก็เลยด่ า เขาซะแรง

แบบที่ว่าเสียๆ หาย ๆ เพราะคิดว่าตนเอง มีเงินมากจะพูดอะไร กับใครยังไงก็ได้

แต่ก็ให้เงินเขาไปอยู่นะแสนนึง บอกเขาว่า ไม่ต้องมาให้เห็น หน้าอีกนะ

เพราะเงิน ที่ให้คิดว่าให้ทานจากนั้น เขารับเงินพร้อมน้ำตา ตอนนั้น ผมไม่รู้เลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหน เมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ ที่อยุธยาแล้ว

ในปีนั้นเกิดวิกฤต น้ำท่วม พัดพา ทุกอย่างไป จากชีวิตผมรถผม 19 คัน

บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินมากมายเงินสดที่เคยมี แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊ง ไปสี่ร้อยกว่าล้าน

ลูกก็ทำธุรกิจจนหมดตัว ขาดทุนภายใน 2 ปี คือสิ่งที่มี มันหายไป ในพริบตา

เหลือไว้เพียงหนี้ 200 กว่า ล้าน ทุกวันนี้ ผมคือบุคคลล้มละลาย

เช่าห้อง พออยู่ได้ข าย ก๋วยเตี๋ยว ไปวัน  ๆ ประทังชีวิต และเมียผม ก็ไม่มีกระจิตกระใจ

ทำอะไร ทั้งลูกผมก็ต่างแยกย้ายกันไป เอาตัวรอดต่างคนต่างไป ไปตามเส้นทางชีวิต ตนเอง

ผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้  ผมอายุ 76 ปีแล้ วผมต้องยก หม้อก๋วยเตี๋ยว

ล้างจาน แต่พอมัน อยู่นานวันเข้าทุกวันนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาลำบาก ตอนแก่

แต่ก็เริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น เงินค่าเช่าห้องนี้ ผมไปยืม กับคนที่ผมเคยด่าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แต่ลูก เ ข า ยื่นเงิน ให้ผมแสนห้า บอกผมว่า

พ่อผมบากหน้าไป ยืมเงินคุณลุง เพราะตอนนั้น ผมเข้าโรงพยาบาลผ่าตัด

คุณลุงด่าแล้วโยนเงิน ให้เหมือนพ่อ ผมเป็นหมา

พ่อผมยอมหมด เพราะชีวิตลูก มีค่ามากกว่าอะไร ทั้งนั้นต่อให้ทำอย่างไร  พ่อก็ยอม

ถ้ามีเงินจะให้หามาคืน คุณลุงให้ได้และ แสนนี้ ผมคืนส่วนห้าหมื่น คือด อ ก ละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณต่อไปแล้ว แต่หากคุณลุงลำบาก คุณลุงมายืม กับผมได้นะ

ผมจะให้กู้ ผมจะไม่ด่า เหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผม หรอกนะ

เพราะถ้าไม่มีเงินคุณลุง ผมคงไม่รอดในวันนั้น เพราะเงินแสน

ที่คุณลุงโยน ให้มันต่อชีวิต ให้ผมได้ผมทำตามที่ พ่อบอกแล้ว ให้ตอบแทนหนี้

ก้อนนี้ให้ลุงและส่วนลูกคุณลุง ผมไม่รู้กรรม ของใคร ของมันนะ

เมื่อได้ยินดังนั้น ผมเดินร้องไห้มา ถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง และลงทุนร้านก๋วยเตี๋ยวเล็ก ๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ ผมเข้าใจความรู้สึก ของคำว่ากรรม ตามสนอง

หลานเขาไม่ได้ด่าผม แต่หลานพูดความจริง ให้ฟังแค่ผมรับ ความจริงไม่ได้ เท่านั้น

แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดี พระแม่ชีขอทานมากินก๋วยเตี๋ยว ที่ร้านผมผม ไม่คิดเงิน

ตอนผมมีเยอะ ๆ ผมไม่ชอบคนบอก บุญผมไม่เคยทำบุญเลย ผมกินผมเที่ยว

แต่ตอนนี้ผมหมดตัวมี หนี้สินไม่มีเพื่อนไร้ ลูกผมถึงได้ ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็นตอนนี้ ผมห่วงแค่เมียผมผมภาวนา ให้เมียไปก่อนผม

เพราะไม่อยาก เห็นเมียลำบาก ไม่ต้องถามว่า ผมเป็นใคร ร้านอยู่ตรงไหน

แค่จะเก็บเรื่องราวมา ให้อ่านให้เป็นข้อคิดเตือนใจ คงไม่มีคำว่ายากจน สำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก หากไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด และเรื่องนี้ สอนใจได้ดีจริง ๆ

มันถือว่าเป็นการสอนใจ สำหรับใครหลายคนเลย ที่ทะนงตนลืมตัวคิดว่า ตัวเองเหนือใคร

ขอบคุณ  c h a y e n d