“ให้อภัย” แต่…“ไม่กลับไปสุงสิงด้วย”

ในแต่ละวัน… เราอาจต้องพบเจอ ผู้คนมากมาย

คนเหล่านี้… อาจเป็นคนที่เคยทำอะไรไม่ดี ให้เราเจ็บช้ำน้ำใจมาก่อน

เป็นต้นเหตุให้เรา อารมณ์เสียรู้สึกไม่ดี หงุดหงิดทุ กครั้งที่ได้เจอ

แต่… ทุ กข์ต กอยู่ที่คนเกลี ยด กร รมต กอยู่ที่คนเคีย ด แค้น

คนที่ไม่ทุ กข์ ไม่มีกร รม… คือ คนที่ไม่เกลี ยด ไม่เคี ยดแค้นใคร

ใครให้อภั ยก่อนก็มีความสุขในชีวิต ก่อน

คุณต้องเข้าใจก่อนว่า.. “ให้อภั ย” กับ “ให้โอกาส” มันคนละส่วนกัน

ให้อภั ยแต่ไม่ให้โอกาส ให้อภั ยแต่ไม่กลับไปคบ ไม่กลับไปสุงสิงด้วย

เราเลือกที่จะ เก็บ หรือ ไม่เก็บ คนบางประเภทไว้ในชีวิตได้

การให้อภั ย คือ การยกโ ทษทางจิตใจในสิ่งผิดที่เขาทำต่อเรา

ทำให้ความรู้สึกของความโกรธแค้นของเราบรรเทา

เรารู้สึกว่าเราให้อภั ยเขาได้ เราจึงให้อภั ย

ให้อภั ยโดยไม่ขึ้นกับว่าคนที่ทำผิดนั้นจะเป็นอย่ างไร

จะเสี ยใจ จะชดใช้ จะรับโ ทษหรือเปล่า เราไม่ต้องไปสน

แต่เราก็ให้อภั ยเขาได้ เพื่อปลดปล่อยความแค้นออกจากใจเรา

ปล่อยความคิด ความรู้สึกด้านลบ ให้ออกไปจากเรา เพิ่อที่เราจะไม่ทุ กข์

บางครั้งเราไม่ให้อภั ยบางคน เพราะ… คิดว่าเราทำไม่ได้

หรือไม่เราก็รู้สึกว่า เราไม่อย ากให้อภั ย เราจะเก็บความโกรธแค้นนี้ไว้

เพราะเขาไม่สมควรได้รับการให้อภั ย แต่ในขณะเดียวกันนั้น

เรากลับไม่รู้ตัวว่าจิตใจที่โกรธแค้นนั้นมาพร้อมกับความทุ กข์

และมันทำร้ ายเราเสมอ คนที่ทำผิดกับเรา ไม่ได้มารู้สึกด้วยกับเราเลย

ขอบคุณ :  b i t c o r e t e c  h